نگه دگر به سوی من چه مبکنی

چو در بر رقیب من نشسته ای

به حیرتم که بعد از آن فریب ها

توهم پی فریب من نشسته ای

به چشم خویش دیدم آن شب ای خدا

که جام خود به جام دیگری زدی

چو فال حافظ آن میانه باز شد

توفال خود به نام دیگری زدی

برو برو یه سوی او مرا چه غم؟

تو آفتابی او زمین من آسمان

بر او بتاب زان که من نشسته ام

به ناز روی شانه ی ستارگان

بر او بتاب زان که گریه میکند

در این میانه قلب من به حال او

کمال عشق باشد این گذشت ها

دل تو مال من تن تو مال او

تو که مرا به پرده ها کشیده ای

چگونه ره نبرده ای به راز من؟

گذشتم از تو زان که درجهان

تنی نبود مقصد نیاز من

اگر به سویت این چنین دویده ام

برعشق عاشقم نه بر وصال تو

به ظلمت شبان بی فروغ من

خیال عشق خوش تر از خیال تو

کنون که درکنار اونشسته ای

تووشراب و دولت وصال او

گذشت و رفت و این فسانه کهنه شد

تن تو ماند و عشق بی زوال او

فروغ فرخزاد

*******

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: